Pla de la Font

De laatste jaren sturen wij een hoop mensen naar refugi Pla de la Font. Dat doen we eigenlijk vooral omdat die refuge buiten het Nationaal Park Aiguës Tortes ligt. Buiten het park? Ja, buiten het park. 
Een beetje tegenstrijdig klinkt dat wel, want is dat nationale park nu juist niet ons Unique Selling Point? Ook wel, maar vooral in augustus is het daar toch wel druk. En die hut ligt net een klein stukje buiten de oorspronkelijke -willekeurig getrokken grenzen van het park. 
Ik zeg willekeurig omdat de ontstaansgeschiedenis van het nationaal park zulks verhaalt. Volgens de overlevering had een rijke meneer het vruchtgebruik verworven van de houtkap van de gemeenten Boï en Espot. Hij had dat gedaan omdat hij op de hoogte was van de plannen van de Franco-regering om stuwdammen te gaan bouwen in dat gebied. Daarvoor heb je hout nodig om steigers te bouwen, bekistingen te maken enz. Véél hout. 
Hij had echter niet gerekend op de slimmigheid van een niet-zo-erg-bevriende minister in de Franco regering. Die verklaarde dat gebied tot Nationaal Park. Weg kaprechten.
De kant waar Pla de la Font zich bevindt was niet bij dat handeltje betrokken (gemeente Son in dit geval) en werd daarom destijds niet tot Nationaal Park uitgeroepen. Zo eenvoudig kan het zijn.
Maar het heeft wel enorme gevolgen, zo'n grens die op de kaart wordt getekend. De Pla de la Font is hut die weinig aanloop heeft, relatief in elk geval. Het is er echter wél heel mooi, er zijn verschillende aan,- en aflooproutes, voor een deel hartstikke leuk en goed te doen met kinderen, je ziet er bijna altijd Vale Gieren, dus wat wil je nog meer? 

De pas vlakbij de refuge

Niks. 

Ik weet niet of het door de geringe aanloop komt, maar de huttenwaarden zijn ook nog eens ontzettend aardig. Zó aardig dat nu ik dit schrijf de hut speciaal is geopend voor klanten van ons. Die waren geïnteresseerd geraakt door de wandelbeschrijving op onze site. De hut was helaas nu -17 september- al dicht zo zag ik op de site van de reserveringscentrale. Onze klanten wilden toch wel heel graag, twee nachten achter elkaar met zijn vieren. Waarop ik de huttenwaardin een mailtje stuurde met de vraag of het klopte dat ze dicht waren op deze dagen? Dat waren ze, maar als ik -wij sturen er veel mensen heen, ik schreef het hierboven al op- vier mensen voor twee dagen had, zij het boekingssysteem wel wilde openen. En zo is het gebeurd. 

De vier dames zitten lekker twee dagen in de hut, zo vermoed ik. Leuk is dat. 

(Bijna) altijd gieren

Terug naar de website