Ik ken het boek zelf niet, maar mijn zus wel. Ton beschrijft de ontmoeting als een metafysische ervaring. Een culminatie van zijn jarenlange wandeltochten die tot een soort beloning leidde in de vorm van een intieme ontmoeting met twee wilde dieren. Die rustig op korte afstand met hem dat moment deelden. In een recensie op Hiking-site.nl lees ik: "Meest in het oogspringend is daarbij de korte serie foto’s die zijn meest gedenkwaardige ontmoeting met een moeder gems met jong laten zien."
Een mooi verhaal!
Nu is mijn zus, net als ik, derde generatie kleine middenstander. Bakker aan moeders kant, aannemer aan vaders kant. En mijn zus leest ook weleens iets anders dan de boeken van Ton Joosten, bijvoorbeeld dit:
Gemzen in de Franse Alpen zien niet goed meer door ziekte
Meer dan een kwart van de gemzen in het natuurreservaat Queyras in de Franse Alpen is slechtziend geworden door de besmettelijke veeziekte epizoötie. Dat bleek zaterdag uit onderzoek dat de Franse overheid en jagers gezamenlijk uitvoerden.
De ziekte is zeer besmettelijk voor hoefdieren, vooral gemzen en steenbokken. Epizoötie veroorzaakt een ontsteking aan het bindvlies en het hoornvlies, die uit zichzelf geneest. Wanneer de ziekte op zijn hoogtepunt is, zijn de dieren echter vrijwel blind. Daardoor lopen ze risico in een ravijn te storten of ten prooi te vallen aan roofdieren.
(Hier in de buurt is de afgelopen jaren naar schatting 70% van de populatie als gevolg van ongevallen en bijkomende ziekten gestorven.)
Ton leek niet heel erg blij met de kennelijke afbraak van zijn ervaring en mailde haar iets terug dat niet inging op de alternatieve uitleg.
Nu kun je je afvragen of mijn zus dat mailtje had moeten sturen. Ik, als derde generatie kleine middenstander, vind dat geen vraag. Natuurlijk moet je mensen op misverstanden wijzen! Waarom niet? Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die dat een dom en kortzichtig standpunt vinden. Iedere ervaring is uiteindelijk wat je er zelf van denkt, maakt of voelt. Ook dat is waar. Maar de vraag is of de momentane ervaring geërodeerd raakt door voortschrijdend inzicht. Zelf vind ik het wel vermakelijk als ik later mijn spiegelbeeld anders geprojecteerd zie.
En Ton, die op mij, in de boeken die ik wel van hem ken, de indruk wekt op typisch Nederlandse domineestoon te weten hoe de wereld elders georganiseerd moet worden, zou toch ook enige zelfspot kunnen hebben ontwikkeld?
Vanwaar deze lange inleiding? Al een aantal weken komen wij steeds een gemsje tegen dat volstrekt tegen alle natuurwetten in niet op de vlucht slaat als wij langsrijden, en de keren dat hij dat wel doet zich met zeer veel moeite tegen de berg omhoog beweegt. Als je weleens een gezonde gems hebt zien vluchten, is het verschil nogal schrijnend. Het beest ziet er niet te best uit ook, vinden wij.
Afgelopen zondagochtend zat het dier voor de zijdeur van ons huis. Later ging het richting parkeerplaats. Een uurtje geleden wilde ik iets uit de auto pakken die vóór ons huis staat. Er was juist een sneeuwstorm opgestoken.
Vlak daarvoor had ik Joep opgehaald en stond het gemsje op de weg. Nu, terwijl ik naar de auto ging, stond het bij ons in het portaal. De tochtdeur was dicht, dus verder kon het niet, en het was begonnen te knabbelen aan de skischoenen en snowboards van de jongens die daar staan. Weg ging het ook al niet toen ik de tussendeur opendeed. Het maakte eerder aanstalten om verder naar binnen te komen, weg van de kou.
Tim zag, nadat ik hem gealarmeerd had, dat er zich allerlei teken genesteld hadden op de kop van het dier.
Wat hebben we gedaan? Op aandringen van de jongens heb ik de boswachters gebeld om hem op te komen halen en af te maken, zo mogelijk. Ze kwamen sneller dan ik dacht, maar zonder zich vooraf te melden, zodat ons gemsje nadat de wind was gaan liggen naar buiten gelopen was.
De volgende keer vang ik hem. Niks metafysica. Dit noem ik dierenleed, met de kans op besmetting van soortgenoten.
Terug naar de website
Geen opmerkingen:
Een reactie posten