Kijken & zien 2

Kijk nou toch eens! ben ik geneigd uit te schreeuwen bij het zien van onderstaand plaatje. Tegen mezelf dan toch in ieder geval. Hoeveel fantasie heb je nodig om hier de kop van een vogel in te zien? Geen fantasie. Ik ken maar weinig vlinders die met zo'n duidelijke camouflage rondfladderen. Beter gezegd, rusten.

Tsja, ik kan hem niet vinden

Nu ken ik eigenlijk überhaupt weinig vlinders bij naam. Dus hoe deze heet, zo moet ik tot mijn schande erkennen, weet ik ook niet. We hebben wel "De nieuwe vlindergids" daarin staan een stuk of 450 verschillende dagvlinders, maar ik kan hem niet vinden. Naast dagvlinders bestaan er echter ook nachtvlinders, motten genoemd. Franka denkt dat dit een mot is. Die is dus aan de overdagse rust bezig, en dan helpt zo'n vermomming wel.
In het toenmalige anologe tijdperk hadden wij eens bezoek van een meneer die professor in de biologie was. Specialisatie sluipwespen als ik mij niet vergis. Hij hobbiede er een beetje bij in de mottenbranche, een jaar later keerde hij weerom met enkele serieuze mottenvallen. Hij bleek een fles wijn te hebben gezet op het "grootste aantal verschillende nachtvlinders waargenomen op één lokatie" met een Engelse collega motten-kijker. Na een dag of tien dagelijks motten verzamelen, fotograferen en loslaten bleek de teller ergens rond de 300 te zijn blijven staan. Of hij daarmee die fles wijn had verdiend, is mij ontschoten. 300 vind ik ontzaglijk veel, zeker in ogenschouw nemend dat vlinders (dat zie ik zelf) en naar ik aanneem dus ook motten, seizoensgebonden zijn. Aan het begin van de zomer hebben wij konings,- en koninginnepages, maar aan het eind niet meer enz.

Koninginnepage

Die mottenmeneer, Jacques heet hij, was ook nog zo aardig om al zijn foto's voor ons af te laten drukken  en op de achterkant de wetenschappelijke,- en straatnaam te zetten.  Als ik die stapel van ruim 600 foto's doorwerk, kom ik misschien het motje wel tegen....
Heel veel motten hebben natuurlijk geen straatnaam. In de eerste plaats omdat er motten zijn, zo heb ik van Jacques geleerd, die alleen maar van elkaar te onderscheiden zijn door de vorm van hun geslachtsdeel en in de tweede omdat ze nauwelijks deel uitmaken van onze bewuste waarneming. Zo'n koninginnepage komt aanfladderen, maar een mot zie je overdag ergens al of niet in elkaar gevouwen vooral niet-bewegen. Maar het vooroordeel dat ik onbewust had, dat ze allemaal bruinig en niet de moeite waard zijn (wat op zich al een domme gedachte is, maar wij mensen worden toch wel wat meer getriggerd op spektakel) slaat echt nergens op.
Behalve die imitatie vogelkop hierboven  zijn er nl. tientallen werkelijk prachtige motten. Neem nou het bekende motje: "Groot avondrood", in onze achtertuin door Jacques gefotografeerd.

Groot avondrood

Terug naar de website