Kijken en zien

Mijn broer zei eens: "Ik rijd nu ongeveer twintig jaar van mijn werk naar huis vice versa en ik zie iedere dag weer nieuwe dingen." Soortgelijke ervaringen zullen velen met hem delen, maar hoe erg kan het zijn?

Ik rijd of loop iedere dag minstens twee keer langs de plek waar deze foto genomen is. De oprit van de stuwdam beneden naar ons dorp. Zoals het bord aangeeft bevindt deze plek zich op 1600 m van ons huis. Oké, er is nog een oprit bij de brug, maar in elk geval sinds de oudste naar school in Sort ging kom ik daar gewoon twee keer per dag. 

Afgelopen zaterdag kreeg ik deze foto opgestuurd. Gedateerd juli 2009. Het eerste wat mij opviel was dat overstekende hert. Nog nooit gezien. Dat bord, want ik heb inderdaad wel regelmatig wilde zwijnen, reeën, gemzen, steenmarters en dassen voor de wielen. En zelfs twee keer een eekhoorntje ónder de wielen. Da's best zielig. Je voelt een klein hobbeltje, kijkt in je spiegel en ziet achter je zo'n pluimstaart zwaaien. Het stomme van die eekhoorns is dat ze vlugger zijn dan jij. In beide gevallen sprongen ze echt onder mijn auto, en dan ben je te laat. Franka kon ook niet zeggen of dat bord er nog staat of inmiddels al is verwijderd.

Het staat er nog steeds, ik ben net wezen kijken 

Vorige week kreeg ik nog een andere foto opgestuurd, deze: 

De foto is gemaakt op ons terras. Ik denk dat er honderden foto's van dit uitzicht gemaakt zijn. Wij zelf hebben er sowieso al tientallen: 

En ook wel met mooiere luchten, deze is in het weinig groene gedeelte van het jaar gemaakt, maar dat is mijn punt niet. Die eerste foto is gewoon veel mooier, waarom?

Toevallig, nou ja., toevallig is het niet, want je oog valt altijd op dingen waar je mee bezig bent, las ik vrijdag een interview met een oogarts getiteld: "Ver es imaginar" (Zien is verbeelden). Daarin legde hij uit dat je hersenen werken met een biblitoheek. Wel net zo handig, want dan hoef je niet alles steeds opnieuw helemaal te screenen. Dat kan verklaren waarom Franka en ik niet weten of dat bord overstekend wild beneden bij de stuw staat. En dat mijn broer regelmatig nieuwe dingen ontdekt.

Het is misschien ook een verklaring waarom de foto van het uitzicht van onder de parasol door de meesten van ons (mij in elk geval) mooier wordt gevonden. De foto voegt iets toe aan je bibliotheek. Ik woon hier tenslotte al twintig jaar en kan dat uitzicht wel dromen. Dus niet. Ik kan globaal omschrijven hoe het er uitziet en herken het  uit miljoenen andere uitzichten, dat wel. 

We kijken allemaal naar hetzelfde, maar wat zien we dan? En dan dat op een manier vastleggen die onze collectieve bibliotheek verrast, dat vind ik een gave. 

Terug naar de website